Η «Οδύσσεια» των σεξουαλικών δυσλειτουργιών

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσοι από τους ανθρώπους που παρουσιάζουν μια σεξουαλική δυσλειτουργία καταφέρνουν τελικά να την ξεπεράσουν; Και πώς γίνεται αυτό; Μόνοι τους; Με την βοήθεια του/της συντρόφου; Με τη βοήθεια ειδικού θεραπευτή, γιατρού ή ψυχολόγου;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μικρά προβλήματα στο σεξ μπορούν να ξεπεραστούν με την πάροδο του χρόνου και την απόκτηση εμπειρίας, μέσα σε μία σχέση που ενισχύει την αυτοεκτίμηση και δημιουργεί ατμόσφαιρα οικειότητας και σιγουριάς. Είναι άλλωστε καλά γνωστό ότι οι πρώτες επαφές στη ζωή ενός άνδρα ή μιας γυναίκας δεν είναι συνήθως οι καλύτερες και όσοι τις συγκρίνουν με σκηνές πορνοταινίας συνήθως απογοητεύονται.

Ο ρόλος του/της συντρόφου είναι κριτικής σημασίας για την εξέλιξη μιας δυσλειτουργίας, τόσο με την έννοια της απόκτησης σωστής εμπειρίας, όσο και στην απόκτηση σιγουριάς και αυτοπεποίθησης. Με αυτή τη λογική ένας καλός δάσκαλος στο σεξ μπορεί να διαμορφώσει έναν καλό μαθητή.

Όμως συχνά άτομα με προβλήματα στο σεξ σχετίζονται ερωτικά με άτομα που κουβαλούν ανάλογα προβλήματα στο σεξ. Ίσως η επιλογή αυτή να μην είναι τυχαία. Ίσως επίσης να υποκρύπτει λιγότερη ανταγωνιστικότητα και λιγότερη κριτική για τις σεξουαλικές επιδόσεις.

Είναι καλά γνωστό ότι οκτώ στις δέκα φορές τα αίτια των δυσλειτουργιών έχουν καθαρά ψυχολογικό χαρακτήρα. Τα δε αίτια που δημιουργούν τα προβλήματα είναι τα ίδια με αυτά που τα συντηρούν στη συνέχεια. Το ψυχολογικό προφίλ επιδεινώνεται με το χρόνο. Όλοι ελπίζουν σε μια αυτόματη ίαση. Άλλοτε αλλάζοντας σύντροφο και άλλοτε υποσχόμενοι ότι θα επισκεφθούν κάποιον ειδικό για θεραπευτικές οδηγίες. Όλοι ελπίζουν σε ένα μαγικό χάπι. Η φήμη των χαπιών για τη στύση κάνει τους ανθρώπους να ελπίζουν για κάτι παρόμοιο. Όμως τα προβλήματα ψυχολογικής αιτιολογίας δεν αντιμετωπίζονται συνήθως με μαγικά χάπια.

Τα χάπια για τη στύση καλλιέργησαν την ψευδαίσθηση της άμεσης λύσης. Πολλοί νέοι απευθύνονται στους ειδικούς αναζητώντας λύση για το πρόβλημά τους μέσα σε λίγες ώρες ή το πολύ μέχρι το Σαββατοκύριακο, που ελπίζουν να κάνουν σεξ με τη νέα σύντροφο, χωρίς να έχουν ξεπεραστεί τα θέματα οικειότητας και το άγχος επίδοσης.

Έτσι λοιπόν ενώ το ποσοστό θεραπείας είναι γενικά πάνω από 80%, πολλοί άνδρες και γυναίκες χάνουν την ευκαιρία της αποκατάστασης μέσα από μια λανθασμένη λογική στον τρόπο αντιμετώπισης ή και μία υποτροπιάζουσα αναβλητικότητα.

Μερικοί θα κλείσουν ραντεβού με ένα ειδικό, που θα ακυρώσουν την τελευταία στιγμή. Εκεί ο φόβος να εκθέσουμε το πρόβλημά μας υπερκαλύπτει το κίνητρο για θεραπεία. Άλλοι θα μιλήσουν μια φορά με ψυχολόγο και μετά θα ακυρώσουν το επόμενο ραντεβού. Κι ύστερα πάλι πίσω στις παλιές σκέψεις. Μήπως φταίει ο/η σύντροφος; Μήπως έχει πολλές απαιτήσεις; Ή μήπως τελικά πρόκειται για απλή ανακύκλωση των παλιών προσδοκιών;

Ζήσης Παπαθανασίου

Επ. Καθηγητής Γυναικολογίας - Σεξολόγος

Διευθυντής Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου