Σεξ: Τα μυστικά όπλα των ανδρών

Αν και καμία επιστημονική μελέτη ή δημοσκόπηση δεν επιχείρησε μέχρι σήμερα να μετρήσει το ποσοστό των σύγχρονων ανδρών που έχει κάνει αυτή τη σκέψη, είναι βέβαιο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών ανεξαρτήτου ηλικίας, μόρφωσης, κοινωνικοοικονομικού επιπέδου και οικογενειακής κατάστασης έχει μπει στον πειρασμό να αναρωτηθεί αν θα έπρεπε ή αν θα ήταν καλό να δοκιμάσει ένα από τα χάπια που βοηθούν τη στύση (Cialis, Levitra, Viagra).

H σκέψη αυτή τίθεται ενδόμυχα όχι μόνο από το 40% περίπου των ανδρών που αντιμετωπίζουν κάποιο παροδικό ή μόνιμο πρόβλημα στο σεξ, αλλά και από το 60% των ανδρών που δεν αντιμετωπίζουν κανένα ουσιαστικό πρόβλημα στη σεξουαλική τους λειτουργία. Είναι φανερό λοιπόν ότι οδεύουμε προς μια εποχή έντονης αμφισβήτησης του ανδρισμού από τους ίδιους τους άνδρες, χωρίς να παραβλέπεται και το γεγονός των αυξημένων απαιτήσεων από την πλευρά του γυναικείου πληθυσμού, μέσα από τη λογική των αυξημένων διεκδικήσεων και των φεμινιστικών κατακτήσεων. Όπως και να έχει το πράγμα, ο άνδρας έχασε τις τελευταίες δεκαετίες τη συμπαράσταση της γυναίκας στα θέματα ανδρισμού, αφού το σεξ έγινε περισσότερο ατομικό και εγωιστικό. Παράλληλα η κοινωνία ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη των επιδόσεων, έτσι που πολλοί άνδρες μένουν έξω από το παιχνίδι, σε μια εποχή που το σεξ έπαψε να είναι κυρίως παραγωγικό.

Έτσι λοιπόν η σεξολογία τείνει να γίνει η επιστήμη των επιδόσεων, προσαρμοζόμενη στο σύγχρονο ευ ζην, που συγχέει τη σεξουαλική ικανοποίηση με τα γκολ της ευρωλίγκας! Η υπερκαταναλωτική και απλουστευτική συμπεριφορά αφορά πλέον και τη σεξουαλικότητα. Από την ποιότητα περάσαμε στην ποσότητα, υποκαθιστώντας την αίσθηση πληρότητας με το εικονικό σεξ. Ο καταιγισμός ερωτικών μηνυμάτων από τα πρώτα χρόνια της ζωής οδηγεί αργότερα το άτομο σε εκτρωτικές ερωτικές συμπεριφορές.

Το σεξ λειτουργεί ως μέσο κοινωνικοποίησης του ανθρώπου, ενώ παλιότερα ήταν το αποτέλεσμα και η συνέπεια μιας σχέσης. Η αδυναμία προσέγγισης και τα χαμένα σημεία επαφής οδηγούν στη γνωριμία μέσω μιας σεξουαλικής επαφής, χωρίς την απαραίτητη οικειότητα, που κι αυτή δημιουργείται και αναπτύσσεται μέσα από το σεξ.

Οι μεγάλοι εχθροί του ανδρισμού

Σε πολύ γενικές γραμμές θα μπορούσε να πει κανείς ότι η σύγχρονη κοινωνία υποθάλπει τον ανδρισμό, μέσα από μηχανισμούς που παράγει η ίδια. Να μερικοί από αυτούς:

• Η υπερπροστατευτική οικογένεια, που βάζει στη γυάλα το αγόρι της για να το προστατεύσει από κινδύνους και αποτυχίες, οδηγώντας το στο μονόδρομο της μόρφωσης και των πτυχίων. Η λογική αυτή οδηγεί σε παράταση της εφηβείας με κριτήρια κοινωνικοοικονομικά και μετά την ηλικία των τριάντα χρόνων. Πολλοί νέοι άνδρες με ένα ή περισσότερα πτυχία στερούνται βασικών δεξιοτήτων και εμπειριών και δεν είναι σε θέση ούτε καν να φυτέψουν ένα λουλούδι ή να αλλάξουν μια λάμπα! Για τους νέους αυτούς η σεξουαλικότητα μοιάζει με αναρρίχηση σε δύσβατο βουνό.

• Η χαμηλή αυτοεκτίμηση, που εύκολα καλλιεργείται από την κοινωνία της ανταγωνιστικότητας και το δίκαιο του ισχυρού.

• Ο ναρκισσισμός, που επίσης καλλιεργείται από το οικογενειακό περιβάλλον αλλά και από την ίδια την κοινωνία.

• Η αυτοπαρατήρηση. Η άριστη στύση αποτελεί την εμμονή του σύγχρονου άνδρα και η αυτοπαρατήρηση ξεκινάει πολλές φορές πριν από την πρώτη σεξουαλική επαφή.

• Ο ψυχαναγκασμός και η τελειοθηρία, που καλλιεργούνται από νωρίς στον άνδρα, ως στοιχεία επιτυχίας, επικράτησης και ανταγωνιστικότητας.

• Η ενοχικότητα. Πολλοί άνδρες είναι έτοιμοι να φορτωθούν κάθε αποτυχία στο σεξ, ακόμα κι αν αυτή προέρχεται ή οφείλεται στη σύντροφό τους. Έτσι λοιπόν εύκολα χρεώνονται την ελαττωμένη ερωτική επιθυμία ή την ανοργασμία της συντρόφου τους.

• Η επαγγελματική αποτυχία αποτελεί στις μέρες μας συχνό πεδίο ματαίωσης του ανδρισμού.

• Η απορριπτική σύντροφος. Όλο και περισσότερες γυναίκες αναζητούν στις μέρες μας ένα σύντροφο που θα τις «απογειώσει» στο σεξ. Η «απογείωση» όμως συνήθως γίνεται περισσότερο με έντονα κριτική διάθεση παρά με πνεύμα συνεργασίας. Στο σεξ όμως χρειαζόμαστε έναν ικανό παρτεναίρ και όχι έναν αυστηρό κριτή.

• Η μόλυνση του περιβάλλοντος. Αν και θα πρέπει να δεχτεί κανείς ότι ο ανδρισμός ως αντίληψη αυτογνωσίας και έκφρασης διαμορφώνεται κάτω από πολιτισμικά δεδομένα, τα τελευταία σαράντα χρόνια είναι σαφές ότι ένας σημαντικός οργανικός παράγοντας έχει προστεθεί στους μεγάλους εχθρούς του ανδρισμού: είναι η ρύπανση του περιβάλλοντος. Οι πρώτες παρατηρήσεις αφορούσαν ένα άλλο σημαντικό κομμάτι του ανδρισμού που είναι η ανδρική γονιμότητα. Παρασιτοκτόνα, λιπάσματα και απόβλητα βιομηχανιών δρουν στο περιβάλλον σαν οιστρογόνα, υποβαθμίζοντας την ανδρική γονιμότητα. Πρόσφατα πειραματικά δεδομένα σε βατράχους έδειξαν ότι αρσενικά βατράχια έγιναν θηλυκά εξαιτίας των ρύπων. Είναι φανερό ότι το επόμενο χτύπημα κατά του ανδρισμού έρχεται από την ίδια τη φύση, μέσα από τη μόλυνση του περιβάλλοντος.

Ένα χάπι για όλους;

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, ο συλλογισμός της στήριξης της σεξουαλικής λειτουργίας του άνδρα με τη βοήθεια φαρμάκου για τη στύση κρίνεται αν όχι απόλυτα λογικός, τουλάχιστον αναμενόμενος και δικαιολογημένος. Και το ζήτημα δεν αφορά βεβαίως τους άνδρες με πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας, οι οποίοι σαφώς οφείλουν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους επιδιώκοντας μια καλύτερη σεξουαλική ζωή με τη βοήθεια χαπιών για τη στύση ή άλλων θεραπευτικών προσεγγίσεων. Το θέμα αφορά τους άνδρες που λειτουργούν μεν σεξουαλικά, αλλά που αυτοί ή η σύντροφός τους δεν είναι ικανοποιημένοι από τις επιδόσεις τους. Το αίτημα είναι συνήθως ξεκάθαρο: για κάτι καλύτερο!

Πολλοί άνδρες έχουν ήδη δοκιμάσει κάποιο χάπι με δική τους πρωτοβουλία, χωρίς τη συμβουλή γιατρού, νιώθοντας αρκετά έμπειροι μέσα από τις γνώσεις που απέκτησαν από το διαδίκτυο ή από τα εκλαϊκευμένα άρθρα ιατρικής ενημέρωσης. Η συνήθης τακτική είναι η χρησιμοποίηση της μικρότερης δοσολογίας ή της χρήσης μέρους του χαπιού, κομμένο στα δύο ή τα τέσσερα. Έτσι λοιπόν πολλοί άνδρες καταναλώνουν τελικά ποσότητα που είναι μικρότερη από τη θεραπευτική δόση του φαρμάκου. Το περίεργο είναι ότι οι μισοί από αυτούς περιγράφουν εντυπωσιακά αποτελέσματα, προφανώς μέσα από δράση placebo. Άλλοι, περισσότερο τολμηροί, αυξάνουν γρήγορα τη δοσολογία φτάνοντας στη μέγιστη και έχοντας εισπράξει αποτυχία από τις μικρότερες δόσεις που δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες τους. Στις περιπτώσεις αυτές η χρήση του χαπιού κρίνεται επικίνδυνη, παρά το γεγονός ότι τα φάρμακα για τη στύση θεωρούνται αρκετά αθώα.

Έτσι λοιπόν η κοινωνία διαμορφώνει μια καινούργια ένδειξη για τη λήψη φαρμάκων για τη στύση. Είναι η λήψη λόγω αμφισβήτησης του ανδρισμού ή για επανάκτηση του χαμένου ανδρισμού. Με βάση αυτή τη λογική το ζητούμενο είναι κυρίως ποιοι άνδρες οφείλουν να αποφύγουν τη λήψη χαπιών για τη στύση, γιατί εκτίθενται σε σοβαρό κίνδυνο και ενδεχομένως σε κίνδυνο θανάτου. Οι κατηγορίες αυτές αποτελούν τις κύριες αντενδείξεις για τη λήψη των φαρμάκων αυτών.

Μια πρώτη κατηγορία είναι οι άνδρες που για λόγους υγείας οφείλουν να αποφύγουν το σεξ, γιατί επιβαρύνει επικίνδυνα την καρδιαγγειακή ή αναπνευστική τους λειτουργία. Μια δεύτερη κατηγορία είναι οι άνδρες που λαμβάνουν νιτρώδη φάρμακα. Επίσης ασθενείς με σταθερή στεφανιαία νόσο, ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και οριακά χαμηλή πίεση, καθώς και ασθενείς που λαμβάνουν αντιυπερτασική αγωγή με πολλά φάρμακα. Επικίνδυνα επίσης είναι τα φάρμακα για τη στύση σε ασθενείς που λαμβάνουν φάρμακα που μπορούν να ενισχύσουν ή να παρατείνουν τη δράση των χαπιών για τη στύση. Η λίστα μάλιστα των φαρμάκων αυτών είναι αρκετά μεγάλη και απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Εξίσου μεγάλη προσοχή απαιτείται σε άνδρες που έχουν παρουσιάσει έμφραγμα του μυοκαρδίου, εγκεφαλικό επεισόδιο ή αρρυθμία το τελευταίο χρονικό διάστημα ή πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια. Απαραίτητη κρίνεται επίσης η ιατρική συμβουλή στους άνδρες που λαμβάνουν ψυχοφάρμακα.

Τέλος, όσον αφορά την ίδια την επιστήμη, είναι φανερό ότι η ιατρική δεν καθορίζει το σύγχρονο ευ ζην. Το ζήτημα είναι μέχρι ποιου σημείου οφείλει να το υπηρετεί!

Ζήσης Παπαθανασίου

Επ. Καθηγητής Γυναικολογίας, Σεξολόγος

Διευθυντής Ελληνικού Σεξολογικού Ινστιτούτου